Het uit enkele boerderijen bestaande gehucht Rosmalen groeide in de dertiende eeuw uit tot een dorp met een eigen kerk. In de zestiende eeuw woonden er ongeveer 900 inwoners met daaronder 100 kloosterlingen. Tot begin twintigste eeuw bleef Rosmalen, met de buurtschappen Bruggen, Kruisstraat en Heeseind, een kleine, arme, agrarische nederzetting die regelmatig door overstromingen werd getroffen. Precies tussen Rosmalen en 's-Hertogenbosch lag het dorp Hintham, langs de belangrijke verbindingsweg via Grave naar Nijmegen.
Na de komst van spoor- en tramwegen en vooral bouwbedrijven ontwikkelde Rosmalen zich na de Tweede Wereldoorlog tot een groot forensendorp. De groei bleef aanvankelijk beperkt tot bebouwing langs de landwegen en verdichting rond de kernen. Vanaf de jaren zestig ontstonden onder meer de nieuwbouwwijken 't Ven, Molenhoek, de Overlaet, de Hondsberg en Sparrenburg. Het uitbreidingsplan Hintham-Zuid was onderdeel van de strijd met 's-Hertogenbosch. Met de bebouwing van dit gebied sloeg Rosmalen de gemeente 's-Hertogenbosch, die om bouwgrond verlegen zat, een belangrijk argument uit handen. Uiteindelijk zouden in 1996 Hintham en Rosmalen alsnog met 's-Hertogenbosch samengevoegd worden. Door de explosieve groei is het aantal inwoners na de oorlog verzesvoudigd tot de huidige 35.000.
Wie in één oogopslag veel over de geschiedenis van Rosmalen wil weten én begrijpen, moet deze plaats opzoeken op een landkaart waarop hoogte en grondsoort worden aangegeven.
Toch is dit wellicht een schrale troost, als we kunnen zeggen, dat het hier nooit meer zo slecht gaat worden als in de "goeie" oude tijd, toen men van Rosmalen zei:
"Rosmalen is een ellendig land
's Winters in 't water en 's zomers in 't zand".
