Hella van ’t Hof combineert werk in de zorg en kunstenaarschap.
Een bezoek aan het JBZ kan verrassend aangenaam zijn, zeker als je zonder afspraak naar het ziekenhuis mag en de tentoonstelling ‘Mother and me’ van Hella van ’t Hof bezoekt. De expositieruimte op de boulevard toont tot en met 22 maart 2024 zo’n 50 ingetogen kunstwerken van haar. Zie ook nieuwsbericht
Hella (61) woont nu zes jaar met Christel in de Mozartlaan, en nog altijd met veel plezier. Ze ontvangt mij hartelijk in haar huis met atelier boven. In alle ruimtes vind je kunst van onder anderen Roger Walschots, Manita Kieft, Marc Mulders en Piet Hein Eek. Vaak zijn het kleine, subtiele werken met een opvallend materiaal- of kleurgebruik en een bijzonder lijnenspel. Die voorkeur zegt ook iets over haar eigen werk. "Ik laat mij inspireren door mijn moeder die graag borduurde en maak onder meer samengestelde beelden, bijvoorbeeld een combinatie van foto's met borduurwerk met als thema’s: portretten, maskers, ruimtes en landschappen. Het zijn geen borduurwerken, maar toevoegingen op eigen foto’s of oude foto’s uit een archief." 
Hella en Christel werken allebei in de zorg. Christel werkt in de psychiatrie en Hella werkt een paar dagen per week als begeleider kwaliteit Zorg en Welzijn bij Van Neynsel in Grevelingen. Na haar werk als verpleegkundige in het voormalige Willem-Alexander ziekenhuis studeerde ze van 1989 tot 1994 aan de opleiding Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch met als specialisatie autonoom schilderen, tekenen en grafiek. Inmiddels heeft ze een aardige lijst met exposities op haar naam staan, onder meer dankzij de kunststichting Debsaysyes. Dat ze nu in het ziekenhuis als kunstenaar terugkeert, vindt ze speciaal. "Door de kunstacademie kwam ik dichter bij mijzelf. Eerst maakte ik nog grote kleurvlakken, maar geleidelijk ben ik foto’s gaan gebruiken en maak vooral kleinere werken. Ook ben ik met textiel gaan werken en ben ik gaan ontdekken wat je bijvoorbeeld met zijde kunt doen. Toen mijn moeder overleed, kreeg ik allerlei borduurboeken, lapjes en ander materiaal om te borduren. Dat ben ik gaan gebruiken, maar op een andere manier. Wel gebruik ik bepaalde steken van haar. Het is herkenbaar en vervreemdend tegelijk. Ik houd niet van opsmuk en versieren; mijn werk drukt emotie uit zonder dat je precies weet wat de betekenis is. Het moet wel bezield zijn."
Haar werk gaat over vergankelijkheid, maar ook over willen vasthouden. "Ik gebruik onder meer oude zwart-wit foto’s, alsof ik daarmee de tijd kan laten stollen, zonder sentimenteel te worden. Toen mijn ouderlijk huis in Oss ontruimd moest worden, heb ik bijvoorbeeld foto’s gemaakt van het jaren ’70 behang met bruine bloemfiguren en dat laat ik nu soms terugkomen. 
Mijn werk is altijd persoonlijk, een beetje filosofisch, en brengt tot uitdrukking hoe ik denk en wie ik ben. Soms schrijf ik eerst mijn gevoelens op en verwerk die dan en dat maakt dat het van mij is. Kunst betekent voor mij nadenken over het leven. Er zit ook humor in, door te spelen met verwachtingen of een techniek net iets anders toe te passen dan gebruikelijk. Vergankelijkheid en kwetsbaarheid zijn natuurlijk typische thema’s van de zorg en passen daarom goed in het ziekenhuis."
De afgelopen dertig jaar is Hella kleiner gaan werken en is stoffen meer gaan waarderen. "Dat heb ik ongetwijfeld van mijn moeder meegekregen en het is interessant om te merken dat ik gaandeweg steeds dichter bij haar kom, al heb ik minder met het borduurwerk van haar. Als ik borduur is het altijd abstract en speel ik met kleurvlakken net als vroeger."
Wie de tentoonstelling niet kan bezoeken, heeft het voordeel dat Hella graag een keer een lezing over haar werk wil geven. Wordt vervolgd dus. Enkele werken zijn vanaf 3 maart te zien in museum De Kantfabriek in Horst. Zie ook: www.hellavanthof.kunstinzicht.nl
Henk Langenhuijsen
