Achter de voordeur
Wie haar kleurrijke werken aanschouwt, raakt onder de indruk. De emotie en het gevoel wat er van de werken afstraalt laten je niet onberoerd. Het is vrolijk, vooral van kleur en tegelijk zo intens gewoon de mens, in al zijn alledaagse zijn.
Wie is deze Marijke Brand, woonachtig in onze wijk? We spreken met haar, gewoon bij haar thuis, achter haar voordeur.
Marijke is geboren en getogen Limburgse, een aantal jaren voor WO-II. Een creatief en talentvol buitenbeentje, maar ook een familiemens pur sang. Als jonge vrouw had zij o zo graag naar de kunstacademie willen gaan. Maar de tijdgeest was er nog niet echt naar dat vrouwen een beroepsopleiding in de kunst volgden. Dus van een opleiding aan een kunstacademie, kon geen sprake zijn. 
Ze volgde de opleiding voor kinderverzorging, opvoeding en handenarbeid en liep stage bij de Werkschuit [thans MK24 een voormalige zandschuit in de Amstel bij de Magere Brug, die meer dan 30 jaar het voorbeeld voor de kunstzinnige vorming in heel Nederland en ver daarbuiten was.] In die periode bleek haar passie voor kinderen en het ontwikkelen van hun creativiteit en ze zette alles in het werk om dat te stimuleren.
Na haar opleiding ging Marijke lesgeven. Zij moedigde kinderen aan om zich creatief te uiten.
Aanvankelijk gaf Marijke les in Tilburg in kinderverzorging en kon zij ook een tot twee middagen naar de kunstacademie, om zelf, zonder docent, te werken met klei.
Marijke’s kunstzinnige ambities raakten wat op de achtergrond, zeker toen zij trouwde en er kinderen kwamen.
Toen de kinderen wat groter waren kwam er weer wat ruimte om te gaan boetseren en later te gaan schilderen. Mede dankzij de stimulans van haar echtgenoot. Er kwam een pottenbakkersoventje, een eigen werkkamer, c.q. 'atelier' en daarmee kon Marijke haar creativiteit letterlijk en figuurlijk vormgeven, uiting geven aan haar passie. Marijke zegt daarover ‘Talent zit in ieder mens’. Vanuit die overtuiging waren kinderen, ook die uit haar buurt, altijd meer dan welkom.
Marijke heeft geen kunstacademie gedaan. Ze heeft zich de technieken van schilderen en boetseren zelf eigen gemaakt. Eind jaren negentig richtte ze met 7 mensen het collectief 'Kobalt' op. Samen gingen ze in de Mariënburg schilderen.
Marijke ontplooide zich zelf in haar w
erk. Aanvankelijk richtte zij zich op boetseren en het scheppen van beeldjes. Niet de expressie van de gezichten, maar de houding van mensen, hun karakter fascineerde haar. Zo maakte zij een grote collectie beeldjes, waarbij de menselijke emotie, het gevoel zo indrukwekkend zichtbaar is. Ze maakte beeldjes die het dagelijkse leven van mensen uitbeeldden.
Marijke is ook gaan schilderen. Wie haar collectie bekijkt ziet daar mensen, natuur, wezens en emoties in terug komen. Veelal heel kleurrijk, soms wat ingetogener van kleur.
Later ging Marijke schilderen op karton. Geïnspireerd door waardeloos verpakkingsmateriaal. Het bood haar een extra dimensie door de vorm, de mogelijkheid in reliëf te schilderen. Ze gebruikt daarvoor kartonnen mallen waarin o.a. fruit verpakt was. Het karton was zo compleet anders dan glad schilderslinnen: het was ruimtelijk. Marijke schildert met acrylverf, dat is lekker robuust. Zij schildert en boetseert vooral vanuit haar gevoel, van binnenuit en nooit naar een voorbeeld. Soms leidt de actualiteit haar en dan schildert ze bijvoorbeeld de verschrikking die een vluchteling moet doorstaan. Zo verwerkt ze de emotie die dit bij haar oproept.
Haar werken hebben niet altijd een naam, maar soms schrijft ze er een gedichtje of kleine verhaaltje bij.
Marijke ziet zichzelf niet als kunstenaar. Toch is Marijke's werk zeker bijzonder vanwege de eigenheid die dicht bij haarzelf blijft. En door de manier waarop ze haar tomeloze passie, haar talent en eigenzinnigheid naar voren laat komen in haar werk.
Marijke had nooit geëxposeerd met al haar prachtige werken, totdat haar kinderen vonden dat ze dat echt eens moest doen. Toen de gelegenheid zich voordeed om een weekend de ruimte van een leegstaand winkelpand in de Verwerstraat te gebruiken, werd de tentoonstelling een feit. Marijke verbond aan de verkoop van haar schilderijen en andere kunstwerken een voorwaarde: de opbrengst moest naar het Lilianefonds gaan. Haar kinderen organiseerden een en ander, alsmede de verkoop en zo ontving het Lilianefonds een aanzienlijk bedrag.
Ook kwam er een kaartensetje met daarop de prachtige en indrukwekkende werken van Marijke. Een van haar kinderen werkt als vrijwilliger in Malawi bij de Stichting ‘Warm Hart voor Malawi’, een kleinschalig project voor ontwikkelingshulp op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg. De opbrengst van de verkoop van de kaartensetjes komt ten goede aan deze stichting.
Marijke heeft sinds de tentoonstelling ook een website: www.marijkebrand.nl
Neem eens kijkje!
