Vriendschap voor het leven in Molenhoek
In gesprek met drie vriendinnen, 
waarvan de jongste 81 jaar is. Zekennen elkaar al vanaf 1975. Bea kwam met haar Jan in dat jaar in de wijk wonen. Terwijl de beide Inekes er al een paar jaar woonden. Ineke G met Ton en Ineke van M met Henk.
Bea en Jan maakten meteen kennis met de nieuwe buren doordat ze bij het afscheid waren van de vorige huiseigenaren. Bea heeft altijd onthouden hoe fijn dat was.
Ik werd hartelijk ontvangen met een Bossche Bol en terwijl de thee nog niet was ingeschonken door Ineke G, feliciteerde Ineke van M Bea met haar zoon Jasper die jarig is. De drie vrouwen weten heel veel van elkaar, kennen elkaars kinderen heel goed en delen ook nu nog veelvuldig hun ervaringen en belevenissen.
De vriendschap is ontstaan toen ze bij elkaar woonden aan de Parkweg. Dat eerste deel van de wijk is gebouwd rond 1969. Het is gebouwd in een hoefijzer vorm. Er was geen doorgaand verkeer. Ineke G liep met de kinderwagen nog door de weilanden naar de winkels. Coppens Bazaar en slagerij Van Zoggel. Later is daar de schrijversbuurt gebouwd.
Wat is de succes formule achter deze vriendschap. Alle drie vertelden ze hoe ze meteen goed werden ontvangen door de buren. Meteen betrokken bij een straatfeest of samenwerken aan een carnavalswagen. Het gevoel om meteen ergens bij te horen, gewoon jezelf te mogen zijn en voelen dat je iets kunt betekenen dat is door alle drie op die manier ervaren. Je welkom te voelen is echt voor alle drie heel belangrijk geweest. Als ze elkaar beschrijven geven ze aan dat wederkerigheid heel belangrijk is. Ze hielpen elkaar als er een kind ziek was, een ongeluk had gehad of als er een moeder naar het ziekenhuis moest. We hadden belangstelling voor elkaar en leefden mee met elkaar. Dat doen we nu nog hoor ik ze zeggen, terwijl ze gewoon door elkaar praatten.
Door 
mijn aanwezigheid werden herinneringen opgehaald en opnieuw verteld en beleefd. Het fotoboek werd erbij gehaald. Ik citeer; Oh ja en elke dag kwam de bakker in de straat en de groenteboer 3 x per week.
En weet je nog dat we gingen picknicken bij het zwembad in de middagpauze. Boterhammen mee en na het zwemmen gingen de kinderen weer terug naar school. Weet je nog dat erop een bepaald moment 23 kinderen uit onze straat naar de Bomans school gingen?
Ja en toen de ruzie tussen de kinderen beslecht werd met voor ieder een mars als beloning dat ze weer met elkaar gingen spelen.
Sleutelwoorden als vertrouwd met elkaar, solidair, niet roddelen, wel met elkaar praten, samen iets ondernemen, gezelligheid en behulpzaam zijn. Bea was vaak alleen met de kinderen omdat Jan, de buurtdokter vaak in het ziekenhuis aan het werk was. En de buurtdokter stond iedereen altijd bij met raad en daad. Als Ton laat thuis kwam en Ineke al lag te slapen ging hij ergens bij de buurmannen nog een wijntje drinken, want zolang het licht nog ergens brandde kon je aankloppen.
Het drietal was actief op veel gebieden. Actief op de basisschool van hun kinderen, het naaien van de kostuums voor carnaval, terwijl de mannen in de schuur Van der Westerlaken aan de wagen bouwden. Vvrijwilliger bij de Zonnebloem, versieren met mooie papieren bloemen bij een feest. Maar ook namen ze deel aan creatieve cursussen.
Bea is heel actief geweest in de wijkraad, die volgend jaar 25 jaar bestaat. En jarenlang was ze de oren en ogen van de wijk op het gebied van Groen. Nog steeds kunnen we op haar rekenen voor het rondbrengen van de flyers en is er maandelijks een opruimrondje met de buurtgenoten. Ineke G komt graag BijBomans en ondersteunt een dame die graag met haar meekomt. Ze is actief betrokken bij de mensen uit de buurt. Ze stuurt ook af en toe een foto in voor de wekelijkse fotowedstrijd. Ineke van M heeft veertien jaar geleden haar echtgenoot verloren, ze heeft een nieuwe liefde gevonden en samen met haar Ton gaat ze graag naar BijBomans koffiedrinken of samen eten. Ze was meer dan 20 jaar een actieve vrijwilliger bij de Zonnebloem.
Terwijl ik met een lief klein boeketje bloemen uit de tuin van Bea naar huis loop, met in mijn tas twee eitjes van haar kippen bedacht ik dat deze vrouwen hebben geboft met de manier waarop zij konden samen leven als buurtgenoten in onze wijk. Ik ervaar zelf dat dat nog steeds mogelijk is.
Niet altijd ontstaan er zulke langdurige vriendschappen zoals hierboven beschreven, maar door op elkaar te kunnen rekenen, elkaar te helpen en belangstelling te hebben voor elkaar maakt dat een wijk een fijne plek is om te wonen. Ook al werken tegenwoordig vaak beide ouders en is er minder tijd om op te trekken met de buren, belangstelling tonen en aandacht geven kan eigenlijk altijd.
Wil je reageren op dit verhaal, of heb je zelf een vergelijkbare ervaring in je straat met je verschillende buren én willen jullie daar over vertellen dan mag je mij uitnodigen en beslissen we samen of we het verhaal publiceren in de nieuwsbrief van wijk Molenhoek.
Ps er is nog plek in de werkgroep Communicatie en de werkgroep Samen in de Wijk.
Voor verslag
Els van Genugten
genugten@wijkmolenhoek.nl
